Το κάψιμο της Τρίγλιας κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο

Τα φασιστικά στρατεύματα της Ιταλίας τον Οκτώβριο του 1940 επιτέθηκαν στη Ελλάδα, αλλά ηττήθηκαν και οπισθοχώρησαν στην Αλβανία.
Ακολουθεί η γερμανική εισβολή τον Απρίλιο του 1941. Υποτάσσουν το σύνολο της χώρας και την μοιράζουν ζώνες ελέγχου στις συμμαχικές προς αυτήν χώρες, Ιταλία και Βουλγαρία. Τοποθετούν κατοχική κυβέρνηση ( Τσολάκογλου ), που συγκροτήθηκε από Έλληνες συνεργάτες των Γερμανών.
Η κατοχή έφερε μεγάλα δεινά στον ελληνικό λαό προκαλώντας ανυπολόγιστες ζημιές . Οικονομική καταστροφή από τον πόλεμο με τους Ιταλούς, χορήγηση κατοχικού δανείου στους Γερμανούς, επίταξη πρώτων υλών και τροφίμων με αποτέλεσμα τον λιμό του χειμώνα του 1941- 42 και περίπου 300.000 νεκρούς πολίτες.
Πρώτη πράξη Αντίστασης από τον βράχο της Ακρόπολης το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας στις 30 Μαΐου 1941 , από τους Μανώλη Γλέζο και Απόστολο Σάντα. Πριν ακόμη ιδρυθούν ο ΕΔΕΣ και το ΕΑΜ, ιδρύονται οι αντιστασιακές ομάδες στη Χαλκιδική «ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ» από τον δάσκαλο Γκένιο Θανάση ( καπετάν Λασάνης ) και «Αθανάσιος Διάκος» από τον επίσης δάσκαλο Μόσχο Χριστόδουλο ( Καπετάν Πέτρος). Η Αντίσταση στην Χαλκιδική κλιμακώνεται. Η Ν.Τρίγλια μπαίνει στον Αγώνα κατά των κατακτητών . Οι γυναίκες της Ν.Τρίγλιας θέλουν και αυτές να αγωνιστούν δίπλα στους πατεράδες τους, τους άντρες τους και τα παιδιά τους. Στο βιβλίο του Γιώργου Ζωγραφάκη «ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ» αναφέρονται η Κριτή Αικατερίνη, η Δημοπούλου Δέσποινα που μετέφεραν τρόφιμα ,αντιστασιακό υλικό, ρούχα και οπλισμό στους αντάρτες και φυγάδευαν στρατιώτες ξένους. Στο ίδιο βιβλίο ο Γιώργος Παπαδόπουλος από την Τρίγλια αναφέρει ότι ,υπήρχε απαγόρευση καλλιεργειών προς την περιοχή της παραλίας επειδή όλα τα χωράφια , ήταν όλα ναρκοθετημένα.Στα Πλάγια Σεπτέμβριο 1944 υπήρχε ένα τμήμα γερμανικού στρατού που επέβλεπε την κατασκευή επάκτιων πυροβολείων. Ένας Γερμανός με οδηγό έναν Πλαγιανό που οδηγούσε το κάρο, έφτασαν στην Τρίγλια. Στην επιστροφή αντάρτες τους πρόλαβαν και τραυμάτισαν τον Γερμανό. Όταν επέστρεψαν ο οδηγός είπε στον διοικητή ότι δεν έφταιγαν οι Τριγλιανοί , αλλά οι αντάρτες. Ο κόσμος της Τρίγλιας φοβήθηκε και έφυγαν από το χωριό, άλλοι Διονυσίου, άλλοι στο Μετόχι, Ζωγράφου, Κότσαλα, Τένεδο και στους άλλους μαχαλάδες. Όταν έμαθαν οι Μογγόλοι, που είχαν έδρα στα Σίλατα και ήταν σύμμαχοι των Γερμανών, ότι η Τρίγλια είναι άδεια κάθε απόγευμα πήγαιναν και λεηλατούσαν το χωριό.Σε σύσκεψη αντιστασιακών αποφάσισαν να συγκροτήσουν μονάδα ανταρτών και να τη στείλουν στην Τρίγλια με τον καπετάν Βάσω αρχηγό να χτυπήσουν τους Μογγόλους. Από λάθος ένας αντάρτης αρχίζει να πυροβολεί δυο Γερμανούς που περνούσαν από την Τρίγλια με τζιπ και πήγαιναν στην Κασσάνδρα. Ο αξιωματικός σκοτώθηκε και ο στρατιώτης ξέφυγε προς Μουδανιά ,όπου όμως τον σκότωσαν. Οι αντάρτες έθαψαν τον αξιωματικό σ? ένα ρέμα προς την Τένεδο. Αυτά έγιναν 15 Σεπτεμβρίου
16 το απόγευμα , ήρθαν οι ταγματασφαλίτες της Βάλτας και τρεις Καλλικρατιανοί με διοικητή Γερμανό και άρχισαν να βάζουν φωτιές. Έκαψαν 137 σπίτια. Οπισθοχωρώντας
οι ταγματασφαλίτες ανατίναζαν τα τηλέφωνα. Ο κόσμος γύρω από τα υψώματα έβλεπε το κακό ,αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Οι τηλεφωνικές γραμμές περνούσαν δίπλα από την Αγία Παρασκευή και πήγαν να την ανατινάξουν. Εκεί φύλαγαν αντάρτες. Στη μάχη που έγινε σκοτώθηκαν 5 ? 6 , μέχρι που εγκατέλειψαν την μάχη. Στην υποχώρηση των Γερμανών, έγιναν και άλλες συμπλοκές στη περιοχή , όπως αυτή στη Ν. Γωνιά.